ျပီးေတာ့ မစႏၵာက အလုပ္ၾကိဳးစားတယ္ဗ်… ဒီေတာ့ ကုမၸဏီသူေဌးက သူမရဲ႕ အလုပ္ၾကီးစားမႈ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႕ တိုးတက္မႈေတြကို သေဘာက်လာတယ္… သိပ္မၾကာပါဘူး… မစႏၵာ လခတိုးသြားတယ္… ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရာထူးတိုးတယ္… ငါးႏွစ္ေလာက္လဲေရာက္ေရာ လူငါးေယာက္ရွိတဲ့ department ကိုၾကီးၾကပ္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေရာ…
ဒီလိုနဲ႕ မစႏၵာ အသက္ ၃၀ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို လိုခ်င္လာေရာ… ႏိုင္ငံျခားကို သြားခ်င္လာတဲ့စိတ္ ျဖစ္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ… ဒါနဲ႕ ကုမၸဏီကေန အလုပ္ထြက္လိုက္ျပီး တစ္ျခားအလုပ္တစ္ခုေျပာင္းရွာခဲ့တယ္… သိပ္မၾကာပါဘူး… တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ အလုပ္တစ္ခုရခဲ့တယ္… ကံကလဲ ေကာင္းတယ္ဗ်… ဒီေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္တစ္ခုကို ဒီေလာက္ျမန္ျမန္နဲ႕ ရဖို႕ဆိုတာ သိပ္လြယ္တာမဟုတ္ဘူး… အေပါင္းအသင္း၊ အဆက္အသြယ္ေၾကာင့္လဲ ပါတာေပါ့ဗ်ာ… အလုပ္ရတဲ့ကုမၸဏီက International ကုမၸဏီတစ္ခုမွာဗ်… အလုပ္ကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို ခရီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားရမယ္တဲ့… အစဆိုေတာ့ သူမလဲ ဒီလိုခရီးသြားရတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အေတာ္ေလးစိတ္လႈပ္ရွားမိတာေပါ့… ျပီးေတာ့ ခရီးထြက္ရတာကိုလဲ ၾကိဳက္တာေပါ့ (ႏိုင္ငံျခားကို သြားရတာဆိုေတာ့)…
ဒါေပမယ့္…ေျခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ မစႏၵာ ခရီးသြားရတာကို သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး…ျငီးေငြ႕လာတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ခရီးသြားတယ္ဆိုတာ တည္းတာက ေဟာ္တယ္မွာခ်ည္းပဲ ေနရတာဆိုေတာ့… တည္းမယ့္ျမိဳ႕မွာ အမ်ဳိးေတြ… သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ… ဒီလိုနဲ႕ပဲ အလုပ္မွာ အမွားအယြင္းေတြ ျဖစ္လာတယ္… အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး… တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မစႏၵာ အလုပ္ထုတ္ခံရတယ္… ဘဝဟာ အေတာ္ေလး ခက္ခဲလာတာေပါ့… အလုပ္လက္မဲ့ ၉လေလာက္ ျဖစ္ျပီးေတာ့မွ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္ခု ရေတာ့တယ္…
မစႏၵာက စားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာကို အေတာ္ေလး ႏွစ္ျခိဳက္မိတယ္… အခုမွ သူမ ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ ဘဝကို ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ… အခ်က္အျပဳတ္ကိုလည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႕ သင္ျဖစ္တယ္… ၂ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ သူ႕ေျခသူ႕လက္ပဲ ျဖစ္လာတယ္… သူမဟာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ဦးစီးအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္လာတယ္… ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္… တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ဆိုင္… ႏွစ္၂၀ေလာက္ၾကာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္၁၀ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဘဝကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္…
No comments:
Post a Comment