မနက္အာ႐ုဏ္တက္နာရီစက္သံက
တေစၧညည္းသံလို ေအးစက္ …
ေန႔သစ္ရဲ႕အလင္းတန္းေတြကလည္း
တေစၧရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြလို ကုတ္ဖဲ့ …
ညကယုဇနပန္းနံ႕ေတြလည္း
ဘယ္သံစဥ္ေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္
လိုက္သြားလဲမသိ
ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ကို
အင္အားမဲ့သက္ျပင္းေတြက
မီးေလာင္ရာေလပင့္ေနသေယာင္ …
ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲအာ႐ုံထဲက
တင္းတင္းရင္းရင္းအလွေတြကလည္း
အေျပးအလႊား …
ဆည္းဆာခ်ိန္ကိုခုန္အုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကလည္း
လည္ဆံေမႊးတဖြားဖြားနဲ႔ …
ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ ညေနပ်ဳိရယ္
အိပ္မက္ေတြပုပ္သိုးကုန္မွျဖင့္ ခက္လွေရာ့မယ္
သန္းေခါင္မတိုင္ခင္ သူတို႔ကိုထုဆစ္ရဦးမယ္ေလ
သူရိန္ရဲ႕ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါကို ငါမခံႏိုင္တာလည္း
မင္းသိသားနဲ႔ …
ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့ရင္ခြင္ကို မြမ္းမံဖို႔
ၾကယ္တစ္ပြင့္ ေသေသခ်ာခ်ာလင္းေနရမယ္ေလ … ။ ။
အယ္မွဴးကို