သူမ… နာမည္က စႏၵာ… ဘဝကို ရုိးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္… ပံုမွန္အတိုင္းပါပဲ… ေက်ာင္းတက္တယ္…ေက်ာင္းျပီးလို႕ ဘြဲ႕ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္တယ္… ဒီလိုနဲ႕ ကုမၸဏီမွာ trainee တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အလုပ္ဝင္ခဲ့တယ္… ဒါနဲ႕ trainee ဆိုတာ ကုမၸဏီက ဝန္ထမ္းအသစ္ေပါ့ေနာ္… လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကို ကုမၸဏီကပဲ အစစအရာရာ သင္ေပးရမယ့္သူကို ေျပာတာပါ…
မစႏၵာက ေက်ာင္းျပီးလို႕ အလုပ္ဝင္စဆိုေတာ့ အလုပ္အေၾကာင္းလဲ သိပ္မသိေသးဘူးဗ်… Trainee ဆိုေတာ့ လခကလဲ မ်ားမ်ားမရေသးဘူး… ဒါေပမယ့္ ကုမၸဏီက သူ႕ကို အလုပ္မွာ လိုအပ္မယ့္အရာေတြကို training ေပးခဲ့တယ္… သူမလဲ သင္တန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တက္ခဲ့ရတယ္…ျပီးေတာ့ မစႏၵာက အလုပ္ၾကိဳးစားတယ္ဗ်… ဒီေတာ့ ကုမၸဏီသူေဌးက သူမရဲ႕ အလုပ္ၾကိဳးစားမႈ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႕ တိုးတက္မႈေတြကို သေဘာက်လာတယ္… သိပ္မၾကာပါဘူး… မစႏၵာ ရာထူးတိုးသြားတယ္.. လခလည္း တိုးသြားတယ္… ေနာက္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရာထူးထပ္တိုးတယ္… ငါးႏွစ္ေလာက္လဲ ေရာက္ေရာ လူငါးေယာက္ရွိတဲ့ department ကို ၾကီးၾကပ္ရတဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေရာ…ဒီလိုနဲ႕ ဘဝကို ျဖတ္သန္း လာတာ မစႏၵာ အသက္ ၂၅ ေလာက္လဲ ေရာက္ေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ တစ္ခု ကို လိုခ်င္လာေရာ… ႏိုင္ငံျခားကို သြားခ်င္တဲ့စိတ္ျဖစ္လာတယ္ ေပါ့ဗ်ာ… ဒါနဲ႕ ကုမၸဏီကေန အလုပ္ထြက္လိုက္ျပီး ႏိုင္ငံျခားကိုသြားလို႕ရတဲ့ တစ္ျခားအလုပ္တစ္ခုေျပာင္းရွာခဲ့တယ္… သိပ္မၾကာပါဘူး… တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ အလုပ္တစ္ခု ရခဲ့တယ္… ကံကလဲ ေကာင္းတယ္ဗ်… ဒီေခတ္ၾကီးမွာ အလုပ္တစ္ခုကို ဒီေလာက္ ျမန္ျမန္နဲ႕ ရဖို႕ဆိုတာ သိပ္လြယ္တာ မဟုတ္ဘူး… အေပါင္းအသင္း၊ အဆက္အသြယ္ ေၾကာင့္လဲ ပါတာေပါ့ဗ်ာ… အလုပ္ ရတဲ့ကုမၸဏီက International ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ ဗ်… အလုပ္ကလဲ ႏိုင္ငံျခားကို ခရီး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သြားရမယ္တဲ့… အစဆိုေတာ့ သူမလဲ ဒီလို ခရီးသြားရတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အေတာ္ေလး စိတ္လႈပ္ရွားမိတာေပါ့…ျပီးေတာ့ခရီးထြက္ရတာကိုလဲ ၾကိဳက္တာေပါ့ (ႏိုင္ငံျခားကို သြားရတာဆိုေတာ့)…
ဒါေပမယ့္…ေျခာက္လေလာက္ ၾကာေတာ့ မစႏၵာ ခရီးသြားရ တာကို သိပ္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ...ျငီးေငြ႕ လာတယ္... ႏိုင္ငံရပ္ျခား ခရီးသြားတယ္ဆိုတာ ေနရတာက ေဟာ္တယ္မွာခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့… တည္းမယ့္ျမိဳ႕မွာ အမ်ဳိးေတြ… သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ… မၾကိဳက္တာေလးေတြ မ်ားလာျပီးေတာ့ ဒီလိုနဲ႕ပဲ အလုပ္မွာ အမွားအယြင္းေတြ ျဖစ္လာတယ္… အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး… အလုပ္ လုပ္ခ်င္စိတ္ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာတာေၾကာင့္လဲ ပါတယ္.. တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ မစႏၵာ အလုပ္ထုတ္ ခံရတယ္… ဘဝဟာ အေတာ္ေလး ခက္ခဲလာတာေပါ့… အလုပ္လက္မဲ့ ၉လေလာက္ ျဖစ္ျပီးေတာ့မွ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္ခု ရေတာ့တယ္…
မစႏၵာက စားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာကို အေတာ္ေလး ႏွစ္ျခိဳက္မိတယ္…အခုမွ သူမ ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ ဘဝကို ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ… အခ်က္အျပဳတ္ကိုလည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႕ သင္ျဖစ္တယ္… ၂ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ သူ႕ေျခသူ႕လက္ပဲ ျဖစ္လာတယ္… သူမဟာ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို ဦးစီးအုပ္ခ်ဳပ္ ႏိုင္လာတယ္…ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စားေသာက္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ကို ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္… တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ဆိုင္… ႏွစ္၂၀ေလာက္ၾကာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ ၁၀ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ဘဝကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္…
သူမ စားေသာက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွ သိလာတာ တစ္ခုကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္၊ ၾကီးပြားခ်င္ရင္ မိမိဝါသနာနဲ႕ ကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ဇြဲေကာင္းေကာင္း နဲ႕ လုပ္မွ ဆိုတာကိုပါ… လူငယ္ဘဝမွာ စိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ကိုယ္ေလွ်ာက္လွမ္း ရမယ့္ ဘဝနဲ႕ ကိုက္ညီရဲ႕လား… ကိုယ္ရဲ႕ တစ္ကယ့္ဝါသနာလား ဆိုတာကိုေတာ့ဆန္းစစ္ဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္…အလုပ္လုပ္ရင္းအခက္အခဲနဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခါတတ္ႏိုင္သမွ် ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးရမယ္ ဆိုတာကိုလည္း အလုပ္လုပ္ရင္း ရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ အရ သိလာခဲ့ရပါတယ္…
ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀၀၆ မစႏၵာ အသက္ ၅၀ မွာ အလုပ္ကေန အနားယူခဲဲ့ ပါတယ္… လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ေပါ့….